NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
أَبُو بَكْرِ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
حَدَّثَنَا
يَحْيَى بْنُ
آدَمَ
حَدَّثَنَا
ابْنُ أَبِي
ذِئْبٍ عَنْ
عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ عَطَاءٍ
عَنْ عَبْدِ
الْمَلِكِ
بْنِ جَابِرِ
بْنِ عَتِيكٍ
عَنْ جَابِرِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ قَالَ
قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
إِذَا
حَدَّثَ
الرَّجُلُ
بِالْحَدِيثِ
ثُمَّ
الْتَفَتَ
فَهِيَ
أَمَانَةٌ
âbir b. Abdullah
(r.a.)'den (rivayet edildiğine göre) Rasûllullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
"Bir adam bir söz
söyler de sonra (o sözün, orada bulunmayanlar tarafından işitmesini istemezmiş
gibi) sağına soluna bakımrsa; o söz emânettir."
Tahric edenler: Tirmizî
birr; Ahmed b. Hanbel, III, 324, 352, 380, 394.